بهرهوری مقولهای فراگیر و جامع است که در سطوح مختلف هر جامعهای مطرح است. ارتقای بهرهوری امری است که باید در همه سطوح مورد توجه قرار گیرد. امروزه آنچه در کشورهای پیشرفته و سازمانهای پیشگام به عنوان عامل پیشرفت جلوه میکند، چیزی جر افزایش بهرهوری نیست. بهرهوری پایین موجب افزایش قیمت، بالا رفتن هزینه تولید، کاهش صادرات، کاهش اشتغال، تقلیل سرمایه گذاری و نهایتا کاهش سودآوری میشود. چرا که مدیریت بهرهوری فراگیر (Comprehensive Productivity Management) ارتباطی یگانه و منحصر به فرد با سودآوری دارد. بنابراین با توجه به محدودیت منابع، افزایش جمعیت، رقابت تنگاتنگ در عرصه اقتصاد جهانی، بدون توجه به استراتژی بهبود بهرهوری نمیتوان از رشد و بقای اقتصادی در بلندمدت برخوردار شد .
تجزیه و تحلیل بهرهوری
بهرهوری با استفاده از منابع مدیریت، میزان ارزش افزوده را نشان میدهد. شاخصهای بهرهوری عاملی هستند که فعالیتهای مدیریت در شرایط خاص اقتصادی، فنی، بازار و مشکلات موجود و آتی را نشان خواهند داد .
عملکرد بهرهوری بسته به شرایط سازمان به طور ماهانه، فصلی و سالانه توسط مجموعهای از شاخصهای گردآوری شده کنترل میگردد. برای مثال چند نمونه مطرح میشود :
1- مقایسه عملکرد با اهداف بهرهوری و یا میانگین شاخصها در همان صنعت
2- تنظیم روند شاخصها به ترتیب تاریخ
3- بررسی شرایط با تفکیک ریاضی گونهی فرمول بهرهوری
4- کارایی فعالیت یا نرخ اقتصادی و عملیاتی مربوط به بهرهوری
چنانچه در ارزیابی بهرهوری، شاخصها وضع نامطلوبی را نشان دهند، ناگزیر باید به بررسی و تحلیل کیفیت پرداخت. در تحلیل کیفی، علل پایین بودن بهرهوری در عناصر مربوطه بررسی میشود. همچنین ساختار سیستم مدیریت نیز مورد بررسی قرار میگیرد .
* روشهای شناسایی و حل مسئله در سازمان *
تحلیل داده و بازده باید از هر دو نقطه نظر کمی و کیفی انجام گیرد. زیرا شاخص بهرهوری وقتی که داده و بازده به یک نسبت رشد یا افول کرده باشد یکسان باقی میماند .
تحلیل بهرهوری در سطح استراتژیک
بهرهوری نیروی کار (LP) و بهرهوری سرمایه (CP) در سطوح شرکت و یا واحد تولیدی، موضوعهای اصلی تحلیل خواهند بود. سطح تولیدی، گروه زیادی از کالاها مانند وسایل خانگی و ماشینهای اداری را شامل میشود. تمام ارقام مربوط به داده و بازده (LP) و (CP) بیانگر عملکرد مدیریت در مجموعه فعالیتهای شرکت خواهد بود .
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ